Bitwa pod Chocimiem: klęska, zwycięstwo i królobójstwo
Niewiele było w dziejach Rzeczypospolitej wojen tak krótkich i tak obfitujących w sensacyjne zwroty akcji
Dziejom krótkiej lecz zaciętej wojny chocimskiej (1620-1621) nie brakowało dramatyzmu i nieoczekiwanych zwrotów akcji; od niespodziewanej i przytłaczającej klęski armii koronnej pod Cecorą, przez panikę związaną z zagrożeniem osmańskim i nieudanym zamachem na króla Zygmunta III, wyczerpujące starcia pod Chocimiem, po kompromisowy pokój i śmierć sułtana Osmana II. Nieprzypadkowo już w XVII wieku, dzieje tych zmagań cieszyły się wielkim zainteresowaniem w Rzeczypospolitej, by wspomnieć tylko dzieła Wacława Potockiego i Samuela Twardowskiego czy liczne drukowane relacje z walk.
Do dramatis personae tych wydarzeń, należała Rzeczypospolita i Imperium Osmańskie, Kozacy zaporoscy oraz hospodarstwa Mołdawii i Wołoszczyzny. Można postrzegać tę wojnę jako część wielkiego kontynentalnego konfliktu, znanego jako wojna trzydziestoletnia. Miała ona jednak także swoją własną dynamikę, związaną z sytuacją w regionie oraz z wewnętrznymi sporami w poszczególnych państwach Europy Wschodniej.
Więcej: link
