Kolekcja Poszetka x IWP: nasza współpraca z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego

W poszukiwaniu polskich korzeni stylu workwear oraz ponadczasowych projektów, które - choć powstały ponad pół wieku temu - bronią się także dzisiaj, zagłębiliśmy się w przepastne archiwa Instytutu Wzornictwa Przemysłowego.

IWP to polska instytucja-legenda. Z jej murów, w których funkcjonowały cztery zakłady projektowe (poświęcone tkaninom, ubraniom, meblom oraz ceramice), wyszło wiele kultowych projektów, m.in. porcelany z Ćmielowa, takie jak serwis “Dorota”. Dziś, pomimo wielu zmian i zawirowań, które dotknęły Instytut i jego archiwa (zwłaszcza w czasach transformacji ustrojowej), on nadal działa - a jedną z jego funkcji jest opieka nad bogatym dziedzictwem, zgromadzonym przez 75 lat.

To, co nas - i zapewne Was - szczególnie interesuje, to ta część zasobów, która obejmuje dokumentację krojów ubrań. Dokumentację, do której Poszetka uzyskała dostęp i którą wspólnie z Instytutem mogliśmy dla Was odtworzyć!

Choć to nie tylko dawna odzież robocza, a także ta “modowa”, podeszliśmy do kolekcji z tym samym mottem, które towarzyszy naszej serii Working Class - workwear of the past for the labour of today - i bazując na oryginalnych kartach archiwalnych, stworzyliśmy współczesną reinterpretację odnalezionych fasonów, dopatrując się we wzorach z lat 50., 60. i 80. nowoczesnego sznytu i cech, które sprawiają, że są one świeżymi propozycjami na co dzień.

Nasza wspólna kolekcja składa się z dwóch projektów nieformalnych kurtek, jednego projektu swetra polo (w dwóch wersjach kolorystycznych) oraz czterech wzorów tkanin, które przenieśliśmy na poszetki i apaszki.

Oczywiście, wszystkie produkty z kolekcji Poszetka x IWP są wyprodukowane w Polsce - jak przystało na tak mocno zakorzenioną w duchu Made in Poland współpracę.*

_

*Made in Poland to temat drugiego wydania Magazynu Everyday Classic, w którym znajdziecie także rozmowę z Michaliną Pietrzyk, wiceprezes zarządu IWP. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej na temat tego, jak powstawały kroje ubrań w czasach centralnego planowania, jaką rolę odegrały nożyce do strzyżenia owiec przy projektowaniu tkanin, co stało się z przepastnymi archiwami po 1989, czym jest workwear Made in Poland oraz jak w ogóle doszło do tej współpracy, zachęcamy was do lektury!

_

Koszulka “polo” męska

Urzekło nas w tym projekcie to, że choć jest najstarszym ze wszystkich, po które sięgnęliśmy - ma prawie 70 lat! - to wygląda zupełnie współcześnie.

Dokonaliśmy jedynie kilku niewielkich zmian, które ułatwiają noszenie takiej polówki na co dzień.

   

Najważniejszą z nich jest długość rękawów - wydłużyliśmy je do nadgarstka, by móc potraktować ten sweter także jako warstwę pośrednią, noszoną na koszulę. Oryginalną, trójwymiarową strukturę dzianiny, będącą kluczowym elementem projektu, odtworzyliśmy na wełnie - nie wiemy, z jakich włókien owe polo było pierwotnie dziergane, ale my postawiliśmy na sprawdzoną jakość - a charakterystyczny, rozwarty kołnierzyk z lamówką, pozostawiliśmy bez zmian.

  

Ubranie termoizolacyjne do badań w komorze bioklimatycznej w Libercu

To zdecydowanie najbardziej skomplikowana i technicznie brzmiąca nazwa spośród tych, które znaleźliśmy na kartach - a jednak, kryje się pod nią… całkiem prosta, uniwersalna kurtka.

Ten projekt z archiwum IWP to doskonały przykład, jak workwear - i to nasz, lokalny, polski! - czyli ubranie stworzone pierwotnie do pracy, w nowej interpretacji może stać się codzienną, współczesną opcją. Fason kojarzy się z dżinsową kataną, z bardzo sprytnie ukrytymi kieszeniami na dłonie, zaszytymi w tym samym panelu co zapinane kieszonki piersiowe.

   

W karcie archiwalnej brakowało zdjęcia pleców, więc w ramach inwencji zdecydowaliśmy się na przemycenie tu detalu z innego projektu, projektu odzieży ochronnej dla hutników - na jego podstawie odszyliśmy podwójny karczek, który tu pełni podobną rolę co w trenczu, zwiększając odporność na deszcz i przedłużając trwałość kurtki, jeśli często nosimy ją z plecakiem lub torbą na ramieniu. Zmianą w stosunku do oryginału był też kolor - sięgnęliśmy po codzienną, uniwersalną oliwkową zieleń, zamiast laboratoryjnej bieli.

   

Wdzianko męskie

To trochę enigmatyczne, trochę pieszczotliwe słowo skrywa quasi-marynarkę, quasi-overshirt. Projekt powstał na przełomie lat 50. i 60., prawdopodobnie albo jako projekt uniformu dla kadry dyrektorskiej zakładów przemysłowych, albo jako codzienna, nieformalna, “modowa” propozycja.

   

Krój, który został uwieczniony na karcie projektu, praktycznie nie wymagał przeróbek - odtworzyliśmy go wiernie w oparciu o dokumentację. Na pewno, sądząc po zdjęciu z krawatem, “wdzianko” było od początku przemyślane jako zastępnik marynarki - i może tę rolę przejąć także dzisiaj. To ciekawy projekt z pojedynczą, położoną na lewej stronie kieszenią z patką, której pierwotna funkcja jest nam nieznana, a która wydaje się wręcz stworzona z myślą o bezpiecznym przechowywaniu portfela czy telefonu.

   

Tkanina dekoracyjna – Anna Orzechowska

Projekt dostępny w wersji 65 x 65 cm (apaszka) oraz 40 x 40 cm (poszetka).

Orzechowska pracowała w IWP w zespole odpowiedzialnym za rozwój nowoczesnego wzornictwa tekstylnego. Jej prace wpisywały się w estetykę okresu „odwilżowego” – abstrakcyjne formy, geometryczne i organiczne wzory, żywe kolory, techniczne wersje próbne. Tkanina dekoracyjna powstała podczas pracy artystki w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w latach 1955-57. Miała kilka wersji kolorystycznych, inspirowana była unizmem i kolażem.

Tkanina 7017 - Danuta Paprowicz-Michno

Projekt dostępny w wersji 65 x 65 cm (apaszka) oraz 40 x 40 cm (poszetka).

Projekt tkaniny powstał w IWP w 1955 roku, z przeznaczeniem do wydruku na jedwabiu. Stworzyła go Danuta Paprowicz-Michno (1926-2016), jedna z najwybitniejszych polskich projektantek tkanin. Wzór nie miał nazwy, a jedynie numer. Przedstawia kobiece postaci w zimowych strojach w charakterystycznej manierze polskiego „new look”: uproszczone, zsyntetyzowane, otoczone abstrakcyjnymi formami. Nowoczesność projektu podkreślała pastelowa kolorystyka.

Tkanina 6007 – Anna Nikołajczuk

Projekt dostępny w wersji 65 x 65 cm (apaszka) oraz 40 x 40 cm (poszetka).

Wzór zaprojektowany w IWP w 1956 roku przez Anna Nikołajczuk (1924-2019), pierwotnie przeznaczony był na sukienki i miał pięć wersji kolorystycznych. W projekcie wyraźnie widoczne są inspiracje ludowe – ptaszki, lilijki, liście i kwiaty, co jest wynikiem koncepcji nowoczesnego polskiego wzornictwa, promowanego przez założycielkę IWP prof. Wandę Telakowska i opartego o sztukę wsi i jej folklor.

Makata – Anna Nikołajczuk

Projekt dostępny w wersji 65 x 65 cm (apaszka) oraz 40 x 40 cm (poszetka).

Kolorowa „Makata” zaprojektowana została w 1956 roku w IWP przez Annę Nikołajczuk (1924-2019) jako wzór tkaniny o wymiarach 87x169 cm. Powstała z myślą o powieszeniu jej na ścianie lub położeniu na stole jako bieżnik. Nowoczesna, jak na tamte czasy, abstrakcyjna kompozycja była powiewem świeżości i odzwierciedleniem dewizy IWP – „Piękno na co dzień dla wszystkich”.

Całą kolekcję Poszetka x IWP znajdziecie już w naszym sklepie internetowym oraz katowickim salonie.