Poszetka Worldwide
Hey there! We noticed that you want to access the Polish version of our store. Note that worldwide shipping is unavailable on the Polish version of the website. For purchases from abroad, you can only do it through the English website, which offers the following benefits.
- Free shippingacross the EU for orders over 80€, and to the UK, Switzerland, and Norway for orders over 120€.
- 30 days to return the productwithout providing a reason.
- Worldwide delivery.
Obrazy mistrzów "Kutry rybackie przy brzegu morza"
Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu, prekursor luministycznych i kolorystycznych eksperymentów w malarstwie polskim końca XIX w. Urodzony w 1850 w Warszawie, zmarł w 1901 w Rzymie.
W latach 1873-79 Gierymski przebywał głównie w Rzymie, odwiedzając kilkakrotnie rodzinne miasto. Do 1884 mieszkał w Warszawie, gdzie nawiązał bliższe kontakty ze Stanisławem Witkiewiczem i Antonim Sygietyńskim, współpracował z nimi w redakcji "Wędrowca". W tym czasopiśmie zamieszczał liczne ilustracje, przede wszystkim widoki ulic i zaułków miejskich, którym nadawał charakter reportażu krajoznawczo-obyczajowego. W 1882 został członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
W latach 1888-90 i 1895-97 przebywał w Monachium, skąd wyjeżdżał na studia plenerowe w Alpy Bawarskie i do Tyrolu (m.in. Schleissheim, Kufstein, Rattenberg). Jesienią 1890 podjął podróż do Paryża w związku ze zleceniem Ignacego Korwin-Milewskiego na namalowanie wieczornego widoku placu Opery. Tu po raz pierwszy na szerszą skalę zetknął się z malarstwem impresjonistów, co nie pozostało bez wpływu na jego dalsze eksperymenty w zakresie światła i koloru. Pod koniec 1893 przyjechał do Krakowa, prawdopodobnie w związku z propozycją objęcia katedry malarstwa w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych. Często bywał u Włodzimierza Tetmajera w Bronowicach, tam też powstały jego najważniejsze obrazy z tego okresu. Nasilające się poczucie osamotnienia i wyobcowania w rodzimym środowisku artystycznym przyczyniło się do decyzji opuszczenia przez Gierymskiego Polski w połowie 1894, tym razem już na zawsze. Ostatnie lata życia artysty wypełniały ustawiczne podróże. Od jesieni 1897 przebywał głównie w miastach włoskich, m.in. w Wenecji, Palermo, Amalfi, Rzymie i Weronie. W tym okresie dwukrotnie wyjeżdżał na dłuższe pobyty do Paryża (1898-99 i 1900).
Aleksander Gierymski, jako jeden z nielicznych dziewiętnastowiecznych artystów polskich, przez całe życie pozostawał w centrum zagadnień nurtujących ówczesną sztukę europejską. Niezwykle wrażliwy i ambitny, spalał się wewnętrznie w pogoni za nieokreślonym mirażem artystycznego ideału. Jednocześnie był typem malarza intelektualisty, w obrazach nie wyrażał własnych stanów emocjonalnych, nie starał się wzruszać widzów, ani schlebiać powszechnie panującym gustom estetycznym. Cechowała go postawa chłodnego, skrupulatnego obserwatora natury, w swoich dziełach, pozbawionych narracyjnej opisowości, starał się uchwycić ulotny nastrój dostrzeżony w przyrodzie. Przede wszystkim pasjonował go problem światła i zależnej od niego zmienności tonów barwnych. Ukoronowaniem studiów Gierymskiego w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych był obraz "Scena sądu z 'Kupca weneckiego' wg Williama Szekspira", którym zadebiutował na Wystawie Światowej w Wiedniu w 1873. Cechą najistotniejszą, wyróżniającą to dzieło na tle innych obrazów historycznych szkoły monachijskiej, było nawiązanie do stylistyki malarstwa weneckiego z epoki bliskiej przedstawionemu wydarzeniu, przede wszystkim do twórczości Carpaccia i Gentile Belliniego. Oprócz doskonale uchwyconego klimatu epoki późnego quattrocenta ówcześni krytycy z uznaniem podkreślali "piękny, ciepły ton i wielką siłę światła", a także mistrzowskie oddanie różnorodności typów ujętych portretowo postaci oraz bogactwa materii o zróżnicowanych fakturach.
Dążąc do stworzenia możliwie obiektywnego obrazu rzeczywistości, starał się każdy najdrobniejszy detal obrazu studiować z natury, zgłębiać układ form w przestrzeni, analizować zjawiska optyczne wzajemnego przenikania plam koloru i refleksów światła. O tych wysiłkach Gierymskiego świadczy zachowany w polskich kolekcjach muzealnych zespół szkiców plenerowych do obrazu, urzekających świeżością wrażenia, bogactwem barw i migotliwych słonecznych refleksów ("Studium z cylindrem", ok. 1876; "Begonie", "Fontanna", ok. 1876-79). Wraz z powrotem do Warszawy na początku 1880 w twórczości Gierymskiego zakończył się okres młodzieńczych poszukiwań i eksperymentów, z czym wiązała się również zmiana tematyki jego prac. W tym czasie artysta ostatecznie zrezygnował z malowania wytwornych scen rodzajowych z minoionych epok, całą uwagę skupił na odtwarzaniu wyglądu i codziennego życia najuboższych, zaniedbanych dzielnic Warszawy - Starego Miasta, Powiśla, Solca. Wykonywał dziesiątki rysunkowych notatek i szkiców plenerowych, ukazujących przypadkowo zaobserwowane epizody miejskiego życia, które wykorzystywał zarówno w pracy ilustratorskiej, jak i w kompozycji obrazów olejnych.
Źródlo: culture.pl
-----------
Poszetka jest częścią naszej kolekcji „Arcydzieła Mistrzów”, którą realizujemy we współpracy z Muzeum Narodowym w Warszawie. Powstała w limitowanej ilości 100 sztuk. wykonana z najwyższej klasy angielskiego jedwabiu z rejonu Macclesfield, w wielkości oddającej detale dzieła (40 x 40 cm). Ręcznie obszyta w Polsce metodą „royal”.
- SKŁAD: 100% jedwab z Macclesfield
- WYMIARY: 40,5 x 40,5 cm
- WYKOŃCZENIE: ręczne - rulonik
- Możliwość dodania haftu: Nie
- Projekt wykonany we współpracy z Muzeum Narodowym